Een Zwollenaar, verknocht aan Langenholte, een Eekwaller, een fietser, een schaatser, een cultuurminner, een schrijver en filosoof, een rustpunt dat kon luisteren en zien, kon maken, met zijn gouden handen in hout en natuurlijk op papier, altijd bereid om te helpen, te klussen, vrijwilligerswerk te doen. En er te ZIJN. Mens te zijn. Trouw en liefdevol, scherp en hoopvol voor de toekomst van de grote wereld, de aarde, de mondiale samenwerking op overstijgend niveau. De toekomst van ons allen.

Wat zullen we hem missen. Zijn onveranderlijke optimisme waarmee hij in het leven stond. Zijn onnavolgbare redeneringen waarmee hij de wereld bestookte. Zijn compromisloze kijk op rechtvaardigheid, samenwerking en vrede. Alles komt bij elkaar en de crisis van deze tijd is slechts een voorbode van de harmonie die ons te wachten staat, aldus Wouter. 

Wat zullen we hem missen. Zijn meningen, zijn inzichten, zijn ‘stukkies’, bescheidenheid. Hij was bij ons op zijn geheel eigen wijze, onze broer, opa, papa, soulmate, buur, vriend.

Aan alles komt een eind, maar het is niet definitief.